Παρά το γεγονός ότι η Πάμελα Άντερσον δούλευε στο Χόλιγουντ για δεκαετίες δεν της προσφέρθηκε ποτέ ένας χορταστικός ρόλος όπως της πρωταγωνίστριας του «The Last Showgirl» Σέλεϊ, μιας χορεύτριας που αγωνίζεται να μην χάσει τη μοναδική δουλειά που γνώρισε ποτέ, αφενός λόγω ηλικίας και αφετέρου λόγω αλλαγής των προτιμήσεων των τουριστών του Λας Βέγκας.

«Υποτίμησα κι εγώ τον εαυτό μου», δήλωσε η Άντερσον κατά τη διάρκεια συνέντευξης στο στούντιο του κινηματογραφικού φεστιβάλ Variety στο Τορόντο. «Και απλά ήρθε η αλλαγή την κατάλληλη στιγμή. Όλα συνέβησαν ακριβώς τη σωστή στιγμή».

Από σύμβολο του σεξ, πολυδιάστατη περσόνα

Η κατάλληλη στιγμή για την Άντερσον ήταν το 2023 που άλλαξε την καριέρα της και είδε τη δημόσια περσόνα της ως σύμβολο του σεξ να μεταμορφώνεται σε κάτι πιο πολυδιάστατο χάρη στο ντοκιμαντέρ του Ράιαν Γουάιτ «Pamela, A Love Story» του 2023, υποψήφιο για Emmy, και στα best-seller απομνημονεύματά της «Love Pamela».

«Τα άστρα έχουν ευθυγραμμιστεί», πρόσθεσε η Άντερσον. «Και τώρα απλά αισθάνομαι επίσης πολύ σουρεαλιστικά, σαν να πρόκειται να ξυπνήσω και αυτό να μην συμβαίνει στην πραγματικότητα, και τότε θα τσαντιστώ πολύ γιατί απλά αισθάνομαι τόσο ευλογημένη και τυχερή που έχω αυτή την ευκαιρία και τη δυνατότητα να έχω αυτή τη ζωή που πίστευα ότι θα μπορούσα να έχω εδώ και πολύ καιρό… αλλά τα πράγματα διακόπτονται, η ζωή διακόπτεται».

«Έπεσα πάνω σε μια φωτογραφία της. Υποθέτω ότι προωθούσε το ντοκιμαντέρ της και, βίωσα αυτό το είδος της ενστικτώδους αίσθησης, “λοιπόν, τι γίνεται με αυτήν;”». θυμήθηκε η Κόπολα

«Πρέπει να τη βρω»

Η ταινία, η οποία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο TIFF στις 6 Σεπτεμβρίου και καταχειροκροτήθηκε, παρουσιάζει το είδωλο του «Baywatch» με έναν τρόπο που το κοινό δεν έχει ξαναδεί, χωρίς λάμψη, χωρίς εκτίμηση, παρουσιάζοντας μια πλήρη γκάμα συναισθημάτων. Για τη σκηνοθέτιδα, Τζία Κόπολα, εγγονή του Φράνσις Φορντ Κόπολα, η επιλογή δεν ήταν προφανής.

«Έπεσα πάνω σε μια φωτογραφία της. Υποθέτω ότι προωθούσε το ντοκιμαντέρ της και, βίωσα αυτό το είδος της ενστικτώδους αίσθησης, “λοιπόν, τι γίνεται με αυτήν;”». θυμήθηκε η Κόπολα. «Αλλά δεν ήξερα πολλά για την Πάμελα την εποχή. Και τότε ο άλλος μου ξάδερφος, ο Μάθιου Σάιερ, είπε: “Ξέρω ποια είναι η Shelly σου. Είναι η Πάμελα. Δες το ντοκιμαντέρ της. Και το έκανα και είπα, έχεις απόλυτο δίκιο. Κανείς άλλος δεν μπορεί να είναι αυτή. Πρέπει να πάω να τη βρω».

«Δεν είχα στο μυαλό μου την Πάμελα»

Παρόλα αυτά, ο τότε ατζέντης της Άντερσον απέρριψε την ιδέα. «Την απέρριψαν μέσα σε μια ώρα και μετά, κατάφερα να βρω έναν τρόπο μέσω του Μπράντον Λι, του γιου της, να της δώσω το σενάριο», πρόσθεσε η Κόπολα. Η Άντερσον στη συνέχεια υπέγραψε με την CAA.

Για τη σεναριογράφο της ταινίας, Kate Gersten, το σενάριο που περίμενε πολύ καιρό ζωντάνεψε στα χέρια της Άντεροσν.

«Το έγραψα πριν από 11 χρόνια. Δεν είχα στο μυαλό μου την Πάμελα», σημείωσε η Gersten. «Και τότε την πρώτη φορά που την άκουσα να διαβάζει στην πρώτη μας ανάγνωση, είπε κάθε γραμμή όπως την φανταζόμουν πάντα στο μυαλό μου. Θέλω να πω, κάθε γραμμή ήταν ακριβώς όπως την είχα ακούσει πάντα».

«Το να μην έχεις να επιβεβαιώσεις κάτι στην εικόνα σου είναι μια καλή θέση», είπε. «Μπορείς να εκπλήξεις τους πάντες ακόμα και με μια απλή πρόταση. Είσαι ξαφνικά ιδιοφυΐα»

Οι νέες και οι μεγάλες – όλες χαμένες

Ενώ το «Last Showgirl» εμβαθύνει στον κόσμο όπου οι γυναίκες μιας ορισμένης ηλικίας απορρίπτονται στο Λας Βέγκας, δείχνει επίσης πώς οι νεαρές γυναίκες – όπως οι χορεύτριες που υποδύονται οι Kiernan Shipka και Brenda Song – αντιμετωπίζονται επίσης ως αναλώσιμες.

Αυτό είναι ένα παράδειγμα, μια αλληγορία που θα παραλληλιστεί με το Χόλιγουντ.

Η Song μίλησε για την εμπειρία της ως παιδί-ηθοποιός και πώς αυτή διέφερε από εκείνη του συντρόφου της, Macaulay Culkin.

«Έχουμε πολύ διαφορετικές εμπειρίες ως παιδικοί ηθοποιοί, και αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που κάναμε, επειδή το κάνω από τότε που ήμουν 3 ετών και εξακολουθώ να το αγαπώ. Κάτι δεν πάει καλά με μένα», δήλωσε η Song γελώντας.

Άλλο παιδί-ηθοποιός, άλλο ενήλικη

«Στο τέλος της ημέρας, πρόκειται απλώς για μια δουλειά. Όπως συμβαίνει με οποιονδήποτε σε οποιαδήποτε δουλειά, όλοι αισθάνονται αναλώσιμοι. Νομίζω ότι είναι πιο δύσκολο να καταλάβεις γιατί μερικές φορές λένε: ‘Όχι, απλά δεν φαίνεσαι καλά. Δεν είσαι αρκετά ψηλή, κοντή, μεγάλη, μικρή… Ποτέ δεν μου ήρθε στο μυαλό μέχρι να ενηλικιωθώ, πόσο αναλώσιμο και δύσκολο είναι αυτό στην πραγματικότητα.

»Επειδή οι γονείς μου με προστάτευαν από αυτό, επειδή δεν ήταν δουλειά γι’ αυτούς. Και έτσι νομίζω ότι ως ενήλικας, είναι πιο δύσκολο για μένα να χειριστώ τα συναισθήματά μου και να συγκρατήσω τον εαυτό μου όταν πρόκειται για απόρριψη».

Η Shipka, η οποία μεγάλωσε σε ένα πλατό (στην περίπτωσή της στην πολυβραβευμένη σειρά «Mad Men»), συμφώνησε ότι είναι πιο δύσκολο να επεξεργαστείς την απόρριψη τώρα απ’ ό,τι τότε.

Η έκπληξη 

«Είναι περισσότερο ψυχικό ταξίδι ως ενήλικας απ’ ό,τι ήταν ως παιδί», δήλωσε. «Θέλω να πω, σίγουρα υπάρχουν πράγματα που τα εσωτερικεύεις και πρέπει να τα επεξεργαστείς αργότερα. Αλλά και πάλι, είναι ωραίο αν μπορείς να βρεις το δρόμο σου μέσα από μια απλή παιδική χαρά και αγάπη για κάτι».

Τελικά, η Πάμελα Άντερσον βλέπει τα θετικά της υποτίμησης.

«Το να μην έχεις να επιβεβαιώσεις κάτι στην εικόνα σου είναι μια καλή θέση», είπε. «Μπορείς να εκπλήξεις τους πάντες ακόμα και με μια απλή πρόταση. Είσαι ξαφνικά ιδιοφυΐα».

*Με στοιχεία από variety.com | Αρχική Φωτό: PamelaAndersonInstagram