Η Στεφανία Γουλιώτη βρέθηκε στην εκπομπή You Tube της Άννας Βέλλη και μίλησε για προσωπικές στιγμές στη διαδρομή της που την δυσκόλεψαν.

Αυτό που κάνω είναι να κλαίω. Θα πάω στον ψυχίατρο και θα του πω: δεν είμαι λειτουργική, θέλω να με βοηθήσεις

«Αυτό που κάνω είναι να κλαίω. Αυτό κρατάει περισσότερο από το να φωνάξω κάπου. Στο τέλος μιας μέρας που μπορεί να ήταν πιεστική, μπορεί να μην πήρα αυτό που ήθελα, θα κάτσω στο μπαλκόνι μου, θα κάνω ένα τσιγάρο και θα κλάψω. Θα κάτσω να ζήσω το μαράζι μου. Δεν θα κάνω: έλα, φύγε τώρα, έχουμε δουλειές», δηλώνει η Στεφανία Γουλιώτη.

«Υπήρχαν περίοδοι που με “κατάπιε”, πήρα ψυχοφάρμακα. Δεν κάνεις ότι δεν υπάρχει αυτό που συμβαίνει. Είμαι κομμάτια; Θα πάω στον ψυχίατρο και θα του πω: δεν είμαι λειτουργική, θέλω να με βοηθήσεις. Δεν θα το αφήσω να μην μου συμβαίνει», εξομολογείται χαρακτηριστικά η ηθοποιός.

Τα δικά μου είναι μικρά μπροστά στο τι περνάει ο άνθρωπος

«Παρατήρησα ότι όταν έχω μια παράσταση, όπως το The Doctor, τα τελευταία 20 λεπτά κάνει έναν μονόλογο για τον άνθρωπο που έχασε και τι συνέβη, που είναι για μένα μέσα μου σπαρακτικά καθαρτικό. Εγώ δεν έχω έναν άνθρωπο για 20 χρόνια όπως είχε η Ρουθ και μου έρχονται συνειρμοί με ανθρώπους που είναι μαζί με τον άλλον 20 – 30 χρόνια.

Εκεί υπήρχε κάτι πιο συναισθηματικό. Με έβαζε να κλαίω! Τα δάκρυα που έβγαιναν ήταν για όλους τους ανθρώπους που έχουν χάσει τον άνθρωπό τους. Για τον άνθρωπο που έρχεται κοντά με τον άλλον άνθρωπο. Για το τι βιώνει ένας άνθρωπος που έρχεται κοντά με τον θάνατο και πώς το διαχειρίζεται.

Τα δικά μου είναι μικρά μπροστά στο τι περνάει ο άνθρωπος», περιγράφει σε άλλο σημείο της συνέντευξης η Στεφανία Γουλιώτη.