Σαν σήμερα, πριν από 99 χρόνια, ήρθε στη ζωή ο μεγαλύτερος σύγχρονος μουσικοσυνθέτης και μια από τις πιο σημαντικές και επιδραστικές προσωπικότητες του 20ου αιώνα για την Ελλάδα. Ο λόγος για τον Μίκη Θεοδωράκη, που στην καριέρα του είδε συνθέσεις του να ερμηνεύονται από μεγάλους καλλιτέχνες όπως οι Beatles, έγραψε μουσική για εμβληματικές ταινίες (όπως το «Σέρπικο» και το «Ζ»), κέρδισε ένα βραβείο BAFTA , ενώ ήταν υποψήφιος για τα βραβεία Grammy και Νόμπελ Ειρήνης.

Όπως ήταν λογικό δεκάδες άνθρωποι, είτε τον γνώριζαν είτε όχι, έσπευσαν να τον τιμήσουν με αναρτήσεις τους στα social media. Ανάμεσά τους και ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Στέφανος Κορκολής, ο οποίος έγραψε: «Σαν σήμερα γεννήθηκε ο υπέρτατος παγκόσμιος μουσουργός Μίκης Θεοδωράκης. Είχα την ευλογία να μάθω δίπλα του. Μας λείπεις. Μου λείπεις αγαπημένε μου δάσκαλε».

Αφιερωματικό Έτος Μίκη Θεοδωράκη

Μάλιστα, ανήμερα της γέννησης του Μίκη Θεοδωράκη, το υπουργείο Πολιτισμού έκανε γνωστό ότι το 2025 ανακυρύσσεται «Αφιερωματικό Έτος Μίκη Θεοδωράκη». Ακολουθεί αναλυτικά η ανακοίνωση της υπουργού Λίνας Μενδώνη:

«Σήμερα, 29 Ιουλίου, ημέρα γενεθλίων του Μίκη Θεοδωράκη, το Υπουργείο Πολιτισμού ανακηρύσσει το 2025, ως ”Αφιερωματικό Έτος Μίκη Θεοδωράκη”,  καθώς συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή του. Η πρωτοβουλία μας συνιστά τον  απειροελάχιστο φόρο τιμής στην κληρονομιά του, αλλά και ευκαιρία να επανακτιμήσουμε τον βίο του, να επαναβιώσουμε, μέσω ενός πολύπλευρου προγράμματος δράσεων, το έργο του. Τα τραγούδια και οι μουσικές του Μίκη μας συντροφεύουν από τα μικρά μας χρόνια, γεννώντας, με φυσικότητα, τη συγκίνηση και την ανάταση, ανακαλώντας την Ιστορία μας, αυτή που έκλεισε στις μελωδίες του, αλλά και αυτή που συνδιαμόρφωσε. Προσεγγίζοντας  το έργο του προβάλλει απαιτητικό  το χρέος της Πολιτείας  να αναδειχθούν οι πολλές πλευρές του: Ο συνθέτης, ο αγωνιστής, ο πολιτικός, ο στοχαστής, ο πολίτης. Η ζωή και το έργο του αποτελούν απαράγραπτη πολιτιστική κληρονομιά του Ελληνισμού, προβάλλοντας την  οικουμενικότητά της. Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη εκφράζει, με τρόπο μοναδικό, μύχιους πόθους του λαού, από τις έγνοιες της καθημερινότητας έως την οριστική εδραίωση μιας ανοιχτής, συμπεριληπτικής, δημοκρατικής κοινωνίας.

‘Θα πω μονάχα ότι ο συνθέτης είναι ευλογημένος… Σαν τη θάλασσα, που όσο κι αν τη δέρνουν οι άνεμοι και κυματίζει, αφρίζει με χίλιους τρόπους, όμως όλα αυτά συμβαίνουν στην επιφάνειά της, γιατί λίγο πιο κάτω παραμένει ήρεμη, πανέμορφη, ευλογημένη. Το ίδιο και η ζωή μου, που τα έζησε όλα. Στον υπερθετικό. Τη χαρά και τον πόνο. Το κόκκινο και το μαύρο. Την αγάπη και το μίσος. Τον θρίαμβο και την απογοήτευση. Το φως και το σκοτάδι. Αυτή υπήρξε η ζωή μου. (…) Την έζησα γαλήνιος, βέβαιος και ευλογημένος’. Ας κρατήσουμε τα λόγια του».