Ο Θανάσης Βασιλόπουλος, έδωσε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, στην οποία μίλησε για τη δύσκολη ζωη που είχε, όταν εξαιτίας ενώ καυγά, αναγκάστηκε με την οικογένεια του, να αφήσει πίσω τον τόπο του και να ξανά αρχίσει από το μηδέν. Χωρίς φίλους, χωρίς τόπο. Όμως τα κατάφερε.

Photo: Facebook | Θανάσης Βασιλόπουλος

Στη συνέντευξη, είπε χαρακτηριστικά: «Θυμάμαι είχε έρθει ο θείος μου ο Χρήστος, με το μεγάλο φορτηγό, που είχε τα καρπούζια ο άνθρωπος και μπήκαμε όλοι μέσα στην καρότσα. Δεν είχαμε πράγματα, μόνο κάτι χαλιά για να καθόμαστε. Τότε εγώ νομίζω πως είχα πάθει ψιλο – κατάθλιψη, είχα τους φίλους μου κάτω και για αρκετό καιρό δε μιλούσα. Οι γονείς μου δεν το είχαν καταλάβει. Για αυτό λέμε ότι πρέπει να μιλάμε με τα παιδιά, να καταλαμβάνουμε τα παιδιά. Συγχωρούμε τους παλιούς γιατί δεν γνωρίζανε, τώρα όμως δε συγχωρούνται γιατί τώρα υπάρχει πληροφορία. Όλα αυτά είναι μπροστά μας, έτσι δεν είναι; Πρέπει να προσέχουμε τα παιδιά. Εγώ έκανα αρκετό καιρό να μιλήσω, δεν ήθελα να μιλήσω καθόλου, αισθανόμουν κενό. Μετά γνώρισα και εδώ φίλους. Το κλαρίνο με βοήθησε πάρα πολύ. Καθόμουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και έπαιζα και έβρισκα διάφορα ελαττώματα και αδυναμίες μου και έτσι προσπαθούσα να της διορθώνω. Έτσι πέρασε ο καιρός, μέχρι να γνωρίσω τους φίλους μου. Από τότε νιώθω πολύ ωραία. Είναι λες και στην πληγή, βάλαμε αλάτι και μετά δεν υπήρχε. Χωρίς πόνο δεν γίνεται. Χωρίς να περάσεις τη στιγμή δεν γίνεται. Ούτε με τη συζήτηση. Ειδικά στα σοβαρά πράγματα. Ο καθένας μπορεί να το περάσει με διαφορετικό τρόπο. Εγώ πόνεσα. Όμως ευτυχώς πέρασε και όλα αυτά πια μου φαίνονται μακρινά».

Δείτε το βίντεο

Κεντρική φωτογραφία θέματος: Facebook | Θανάσης Βασιλόπουλος